Obecnie studenci wszystkich uczelni posiadają legitymacje studenckie, które wyglądają jak kawałek plastiku, podobny do karty bankomatowej. Nie zawsze tak było, ponieważ jeszcze niedawno legitymacje studenckie były wydawane w formie papierowej. Legitymacja elektroniczna zastąpiła tym samym tradycyjną formę papierową.

Kiedy wprowadzono legitymację elektroniczną? Dokładnie w 2016 roku rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie dokumentacji przebiegu studiów. Legitymacja została stworzona ze tworzywa sztucznego, a w jej środku został wbudowany procesor. Szata graficzna oraz jej wzór jest jednolity dla wszystkich uczelni i został określony w rozporządzeniu (co oznacza tyle, że w przyszłości wzór może zostać zmieniony). Współczesne legitymacje są niemałym postępem technologicznym, ponieważ prócz ustawowej funkcjonalności gwarantują również szereg nowych możliwości, które mogą być wykorzystane zarówno w ramach samej uczelni wyższej, ale również poza nią. Dzięki temu istniej możliwość wgrania odpowiedniego oprogramowania na karcie, które może służyć do obsługi zasobów uczelnianych takich jak biblioteki, karty dostępu do odpowiednich pomieszczeń czy dostępu do internetowych platform, które stworzyła dana uczelnia. Inne zastosowanie do możliwość podpisywania w formie elektronicznej dokumentów lub na przykład autoryzacji chcąc wykorzystać uczelniany sprzęt (komputery). Na legitymacji znajduje się również miejsce przeznaczone do naklejenia hologramów, które służą do przedłużenia ważności karty z semestru na semestr. Hologramy te zastąpiły pieczątki przy tradycyjnych papierowych legitymacjach.

W niektórych miastach karta ma również poza uczelniane zastosowanie. Jest wykorzystywana jako karta miejska lub karta wstępu na basen. Według prawa legitymacja jest dokumentem poświadczającym status studenta, a ten wiąże się ze zniżkami na przejazdy środkami transportu publicznego. Ulgi te wynoszą 50% do ukończenia 26 roku życia. Karty te w większości są wyposażone w dwa interfejsy. Pierwszy to interfejs stykowy, który jest określony w normach ISO/IEC 7816, drugi bezdotykowy określony w normach ISO/IEC 14443 typ A, zgodnym ze standardem przemysłowym MIFARE. Karty są wykonane z materiałów nie ulegających odkształceniu czy rozwarstwieniu. Interfejs bezdotykowy pozwala wielu spółkom komunikacji miejskiej na przystosowanie legitymacji studenckich jako nośników elektronicznych biletów okresowych używanych w miastach. Są to między innymi Łódź, Warszawa, Wrocław, Kraków, Poznań czy Lublin.