W rankingu „Perspektyw” na najlepszą uczelnię medyczną 2015 roku zajęła drugie miejsce. Jest najstarszą uczelnią medyczną w Polsce. To największa polska publiczna uczelnia medyczna, która prowadzi kształcenie na aż czternastu kierunkach i jednej specjalności, a także oferuje studia podyplomowe, studia doktoranckie i kursy dokształcające i specjalizujące, czyli kształcenie ustawiczne. To Warszawski Uniwersytet Medyczny.
W swych murach kształci prawie dziewięć tysięcy studentów, z czego ponad sześćset osób to obcokrajowcy. Kadra dydaktyczno-naukowa to stu pięćdziesięciu profesorów tytularnych, a ogólnie to blisko 1,5 tysiąca pracowników.
Historia Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego liczy ponad 200 lat. Początek Uniwersytetu datuje się na rok 1809, gdy z inicjatywy lekarzy Augusta Wolffa, Hiacynta Dziarkowskiego, Józefa Czekierskiego i Franciszka Brandta, a także asesora farmacji Józefa Celińskiego, powstała Akademia Lekarska. Siedem lat później został on włączony jako Wydział Lekarski do nowo powstałego Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1831 roku, po powstaniu listopadowym zlikwidowano wszystkie wyższe uczelnie w Królestwie Polskim, co spowodowało przerwanie kształcenia medycznego na 26 lat. Nękające społeczeństwo epidemie wymusiły na zaborcy wznowienie polityki kształcenia lekarzy i w 1857 roku powołano Akademię Medyko-Chirurgiczną, którą następnie w 1862 roku włączono do Szkoły Głównej Warszawskiego jako Wydział Lekarski. Późniejsze reperkusje po nieudanym powstaniu styczniowym znów uderzyły w polskie uczelnie wyższe oraz jakość kształcenia. Młodzież polska, która ceniła sobie wartości patriotyczne, unikała zrusyfikowanych uczeni, więc i Wydział Lekarski, na którym wykładowców polskich zastąpili mniej zdolni Rosjanie, popadł w niełaskę.
Nauka zawodów medycznych odzyskała przysługujące jej miejsce w świecie naukowym dopiero po wybuchu I wojny światowej. Za sprawą lekarz i społecznika Józefa Polikarpa Brudzińskiego, zorganizowano nowy Uniwersytet Warszawski, w strukturach którego znalazły się między innymi nauki medyczne. W 1916 roku w ramach Uniwersytetu utworzono samodzielny Wydział Lekarski. Kardę Wydziału stanowili praktycy oraz specjaliści, którzy rezygnując z wielkich karier przyjeżdżali do Warszawy ze Lwowa czy Krakowa, by pomagać w budowie nauk medycznych w Warszawie.
II wojna światowa to wielki cios dla nauki polskiej oraz dla samych szkół wyższych. Działania okupantów mające na celu unicestwienie inteligencji polskiej sprawiły, że kadra Uniwersytetu poniosła ogromne straty. Nieliczni, którzy ocaleli z wojny, popadli w niełaskę nowego systemu politycznego. Po wojnie w roku 1950 doszło do połączenia Wydziałów Lekarskiego i Farmaceutycznego oraz Akademii Stomatologicznej. W wyniku tej fuzji powstała Akademia Medyczna w Warszawie, która od 22 marca 2008 roku stała się uniwersytetem.